Siedlisko, moja spokojna przystań -mały skrawek na tej ziemi który jest dla mnie najpiękniejszy.  
To miejsce działa na mnie tak z wielu powodów. Pierwszym jest na pewno ten, że wychowałam się w tym domu. I cały czas trwa we mnie jeszcze  idylliczny obraz tego miejsca, taki jaki przechowujemy we wspomnieniach z dzieciństwa.  Natomiast drugi czynnik, który sprawia ze nie mogę sobie wyobrazić mieszkania w innym miejscu jest  to, że wiele prac w domu i ogrodzie związanych z jego wykończeniem wykonywaliśmy samodzielnie. Moją działką w tworzeniu naszego mieszkanka było i nadal jest malowanie wszystkiego co się da, renowacja mebelków i dodawanie  domkowi ciepła przez różne drobiazgi.
Stare meble w dużym stopniu to prezenty od rodziny, takie jak szafa z lat 30-tych XX w., którą babcia Helena dostała w posagu, biurko mojego taty  czy kredens przywieziony z podupadającej leśniczówki. Zakupów nowych, prosto ze sklepu mam niewiele, bo uwielbiam ratować stare meble. Swojej pasji potrafię oddać się zupełnie w garażu, który jest moją małą stolarską pracownią i nie raz wychodziłam z niej w tumanie pył drzewnego, wiórów czy oparach lakieru. Walczyłam z kornikami, piłowałam, szlifowałam, przykręcałam, czasem tylko korzystając z pomocy męża.

 Kocham drewno i czuje że jest to miłość odwzajemniona.Z tej miłości do drewna, także takiego świeżo porąbanego w drwa, którym można napalić, powstał kominek - moje marzenie.  Zawsze z utęsknieniem czekam na zimowe wieczory, śnieg za oknem, aby móc napalić w kominku i wsłuchać się w strzelające drwa, a także zapatrzeć w magiczny ogień.
  „Moim marzeniem było stworzyć wiejską chatę na poddaszu” – Widząc jak efekt zachwyca rodzinę i gości wiem, że warto było podążyć z tym marzeniem.