Cisza, spokój, tak ale tylko w dzień. Nocą ten pokoik zyskuje lokatorów co najmniej dwoje, kiedy zaczynają się wędrówki ludów zawsze pojawi się jakiś mały intruz, ale muszę przyznać że w całkiem słodki sposób próbuje wskoczyć do naszego łóżka. Najpierw wyzna miłość " MAMO WIESZ ŻE JA CIĘ KOCHAM" da buziaczka i już sprawa załatwiona.


Zasypiając towarzysz nam czasami w łóżku nie tylko zwiększony stan osobowy, ale przy pogodnej nocy - wielki wóz. Całkiem fajny film na dobranoc wyświetlany jest w tym naszym oknie nad łóżkiem. W dzisiejszych czasach zapomina się o obserwowaniu tak pięknych i przenoszących nas w inny stan zjawisk przyrody. A u nas dzieje się to samo.
 Gorzej jest rano kiedy mój śpioch narzeka że roleta nie zasłonięta i że słońce go budzi - a ja i to uwielbiam, i słońce i narzekanie o poranku.
Tak sobie myślę fajny jest taki blog - piszę sobie co mi ślina na język przyniesie, ale gdyby moja pani polonistka to przeczytała to chyba włos by się jej na głowie zjeżył - no ale na szczęście nie chodzi tu o składnie i gramatykę, na mistrza mowy polskiej też nie staruję a więc się tym nie przejmuję ( kurczę nawet się zrymowało).

Koloru i nastroju temu wnętrzu nadają szyte dodatki - wykonane oczywiście przez moją mamę. Tutaj akurat wersja fioletowa - narzuta patchworkowa, podusie i jeszcze kilka drobiazgów. Jak uważa mój szanowny małżonek taka mało męska, ale na szczęście to nie on się zajmuję wystrojem naszego domku, w przeciwnym razie aż się boję pomyśleć jak by on wyglądał. Pewnie stworzył by tu swój drugi warsztacik. I tak czasami przemyca do domu takie smakowite kąski dekoratorskie a to wiertareczka, a to sterta śrubek, kluczy, śrubokrętów itp, które rozrzuca gdzie popadnie i czasami tygodniami potrafi tak eksponować te przepiękne przedmioty które "naprawdę ale to naprawdę" są mu potrzebne. - Tak ale chyba tylko do doprowadzania mnie do szału.