Te myśli na temat pędzącego czasu to z okazji przeglądania zdjęć z ostatnich  urodzin Zuzanki i Antosia. Urodzinki niby wspólne, ale moja gwiazda Zuzia przyćmiła swojego braciszka. Torty były dwa. Ponieważ Zuzia zachorowała na tort z lalką,( ja chyba też) ,to Antoś musiał mieć coś z małym męskim akcentem, takie małe brum brum na torciku bezowym (uwielbiam to ciasto- szybko, łatwo i smacznie - to dzięki wam blogowe kumpelki odważyłam się upiec beze). A co do tortu lalki zachwyt z strony córci był, ale mimo to zapisuję dla siebie na przyszłość NIGDY WIĘCEJ NIE BAW SIĘ SAMA W DOMU TA MARCEPANOWĄ MASĄ. Po prostu nie wiem co nie tak robiłam ale zagniatałam ją chyba godzinę i w rezultacie zrobiła się zbyt twarda i sucha.





Zuzia przejęta dmuchała swoje cztery świeczki i jak na kochającą siostre pomogła swojemu bratu z jego jedną świeczką.

Dzisiaj  Zuza mnie bardzo miło zaskoczyła  - "Mamo wiesz dobrze że urodziłaś nam Antka, z nim jest tak fajnie i prawie mnie już nie gryzie" Powiem jeszcze raz "Chwilo trwaj"


A ta reklama na ostatnim zdjęciu nie była celowa, ale ze względu na moje trudności z przybraniem się do pisania i zamieszczania postów zostawiam jak jest.

Całuje moje dzieciaki w czółko na dobranoc i może jeszcze wyskrobie coś, bo właśnie zgrałam zdjęcia z aparatu.

To zdjątko tak sobie wstawiłam na poprawę humoru - chyba zawsze mnie rozbawi.