Zuzia skończyła trzy latka. Powoli wkracza w dorosłość. Mimo to jednak postanowiliśmy że prezent będzie spełnieniem marzeń małej dziewczynki. Na pewno było to moje marzenie z dzieciństwa. Zresztą często tak jest że rodzice niby dla dzieci, robią coś czego to oni sami pragnęli przez wiele lat a co nie było dla nich osiągalne.


 Domek dla lalek i szczęśliwa właścicielka, która jak widać powoli wprowadza do niego lokatorów.


Domek nie ma wydzielonych pokoi ponieważ ma on spełniać w późniejszym czasie półkę na książki czy inne bibeloty (kiedy moje dziecko straci już zainteresowanie lalkami).



 Niektóre cudeńka to wytwory niestety nie mojej rodzinki. Tak jak zestaw łazienkowy z kolekcji  Sylvanian Families.


 Koronkową pościel, w której każda barbie ma różowe sny, również zaprojektowała i wykonała babcia Marysia. Jaki byłby nasz świat bez babć - aż strach pomyśleć.



Ta lalkowa rezydencja nie jest może tak elegancka i dopieszczona jak te prezentowane tutaj http://villa-aurelia.blogspot.com/ Jest jednak nasza i lepsza niż półki w regale, które u mnie w czasach mojego dzieciństwa pełniły funkcje domku dla lalek.


Pokaże jeszcze głównego konstruktora i jego pomagiera, ja jak zwykle zaliczam się do ekipy wykończeniowej, czyli malowanie to moja broszka.

Wesołych Świąt. Nie nie to nie żart. Jak stwierdził mój Mariusz (mąż -ale nie lubię o nim opowiadać używając tego rzeczownika, jest przecież tyle wspaniałych określeń ilustrujących związek dwojga ludzi którzy chcą się ze sobą zestarzeć, a mąż to takie urzędowe ... ok ale do rzeczy) skoro obecnie promowana jest tradycja rozpoczynania Świąt Bożego Narodzenia w listopadzie zaraz po Święcie Zmarłych to czemu nie wprowadzić nowego trendu przedłużającego nam Święta Bożego Narodzenia do Świąt Wielkanocnych.
Kto jest za?


Nie no oczywiście że żartuje.Święta trwające cały rok - czyj żołądek by to wytrzymał.
A tak na poważnie chciałam pokazać jak Zuza sama w tym roku ubrała choinkę, nadmieniam że ma 3 latka. Ok trochę jej pomogłam z lampkami. Szkoda tylko, że przy rozbieraniu nie było chętnego pomocnika - w sumie doprowadziliśmy nasze drzewko do takiego stanu że zaczęło się samo rozbierać z ozdób i igieł.
Ale tutaj pokazuj naszą tegoroczną choineczkę kiedy była jeszcze w formie.


Nie może zabraknąć rodzinnej fotki przy choince . I Zuzia ze swoim wyczekanym prezentem - braciszkiem Antosiem.



Wigilijne przebieranki czas zacząć. Tego pana chyba nie muszę przedstawiać.


Niżej jego pomocnicy - elfy, skrzaty czy coś takiego.


A tu jeszcze troszkę moich mizernych świątecznych dekoracji.
przyrzekałam sobie że w tym roku moje świąteczne posty będą przepiękne a tu masz babo placek. Dzidziulka trzeba było urodzić, dojść potem jakoś do siebie w międzyczasie jeszcze drugim skarbem się zająć żeby nie czuł się odrzuconymi tak mamy połowę stycznia i wysmarowany na szybkiego post bez ładu i składu.





A tu śliczności wydziergane przez moją mamę. Jedno z wielu cudownych i niepowtarzalnych serduch i skarpeta wyczarowana ze skrawków koronek.

Zimowe szaleństwa na śniegu były dla nas "ratunkiem". Pozwalały rozładować niespożytą energię jaką dysponuje moja córcia. Ostatnie dwa tygodnie pogoda nas pod tym względem nie rozpieszczała. Na szczęście wczoraj pojawiło się słoneczko, osuszyło nam podwórko i Zuzanka mogła sobie pobrykać po świeżym powietrzu (bo to przecież takie małe tygrysy lubią  najbardziej). Zaliczyła wszystkie swoje bujawki które wyłoniły się spod śniegu, pokopała piłkę i oczywiście nie była by sobą gdyby nie zerwała jakiegoś kwiatuszka. I oczywiście że był bukiecik z mocno wymęczonych stokrotek - sama się zastanawiam jak ona je znalazła.


W każdym bądź razie apelujem do pani zimy żeby jeszczę na troszkę wróciła - co może nie bardzo by się podobało pozostałaej części społeczeństwa ale co tam wole to niż codzienną demolkę w domu po przejściu huraganu zwanego Zuzia.

Na zachęte dla pani zimy  i poparcie naszej prośby załączam migawki z naszego zaśnieżonego ogrodu który w promieniach słońca wyglądał po prostu bajkowo